DBWG บทที่ 41 : เปลี่ยนร่างจิตวิญญาณมังกร

DBWG บทที่ 41 : เปลี่ยนร่างจิตวิญญาณมังกร

เมื่อเห็นว่าไป่จ้านซ่งดูเหมือนจะกล่าวอะไรบางอย่างต่อหน้าบุตรชายของนางและสายตาของหลงเฉินกลับกลายเป็นแดงก่ำ ความกังวลของหยางเสวี่ยฉิงพุ่งสูงขึ้นไปถึงระดับใหม่

ไป่จ้านเฟิงยังคงขัดขวางนางไว้อย่างไร้ยางอาย ความแข็งแกร่งของพวกเขาเท่าเทียมกัน ดังนั้นเมื่อหยางเสวี่ยฉิงถูกเบี่ยงเบนความสนใจจากความกังวลเรื่องความปลอดภัยของหลงเฉิน มันก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะทะลวงผ่านการขัดขวางของเขาไป่ได้

ทันใดนั้น ฝูงชนก็อ้าปากค้างด้วยความแปลกใจ

"ทุกคนเร็วเขา! ดูนั่นสิ! ดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายของเด็กหนุ่มคนนั้น!"

คราวนี้ทุกคนก็จดจ่ออยู่กับร่างของหลงเฉิน ในขณะนั้นไป่จ้านซ่งยังรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาตระหนักว่าถ้าเขาไม่ได้สังหารหลงเฉิน สิ่งที่น่ากลัวอาจเกิดขึ้น!

ฟิ้ววว~

มันเป็นดัชนีกาฬสวรรค์ที่ปรากฏขึ้นกำลังโจมตีไปที่หลงเฉิน ในเวลานี้หลงเฉินเตรียมพร้อมอยู่แล้ว และสมาชิกในตระกูลหยางทุกคนก็โกรธเมื่อเห็นฉากนี้แต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้!

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมา มีแสงสีแดงปรากฏขึ้นข้างหลงเฉิน ทักษะดัชนีของไป่จ้านซ่งถูกเบนไปอีกทางจากแสงนี้ ร่างทั้งร่างของไป่จ้านซ่งซวนเซกลับมาด้วยความอับอาย ภาพลักษณ์แสดงความประหลาดใจของเขาค่อนข้างน่าขบขัน

ในขณะนั้น หลงเฉินได้จมเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของเขาอีกครั้งและในวิสัยทัศน์ของเขา เขามองเห็นจี้หยกรูปมังกรลึกลับและมรดกแก่นแท้โลหิตได้หลอมรวมเข้าด้วยกันอีกครั้ง!

จี้หยกรูปมังกรเปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตในอัตรารวดเร็วมาก ปราณฉีสีแดงโลหิตที่หลอมรวมอยู่ในเส้นโลหิตมังกรทั้งเก้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง เศษเสี้ยวหนึ่งของพลังงานสีแดงโลหิตอีกครั้งที่ได้ไหลเวียนอยู่ในเส้นโลหิตมังกรของรูปแบบมังกรบนจี้หยก!

หลงเฉินได้แสดงออกถึงความตื่นเต้น เหมือนกับช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่เขาได้เรียนรู้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์เช่นปราณฉีแปรสภาพโลหิตซึ่งดูเหมือนจะเป็นทักษะที่ต่อต้านสวรรค์ ตอนนี้มันมีการไหลเวียนในอีกเส้นทางที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้ซึ่งหมายความว่าเขาจะได้เรียนรู้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์รูปแบบใหม่ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก!

ขณะที่เฝ้าดูเส้นทางการไหลเวียน หลงเฉินก็ได้ไหลเวียนปราณฉีสีแดงโลหิตของเขาเองด้วยเหมือนกัน แม้ว่าเขาจะอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเขา แต่เขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด เขายังได้ยินเสียงสนทนาด้วยความตื่นตระหนกระเบิดออกมาจากฝูงชนรอบด้าน

เมื่อจี้หยกรูปมังกรได้เสร็จสิ้นการไหลเวียนภายในร่างกายของเขาและมันได้แยกออกจากมรดกแก่นแท้โลหิตอีกครั้ง หลงเฉินรู้สึกว่าความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งค้นพบของเขานั้นใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว

เส้นใยของข้อมูลโบราณหลั่งไหลเข้าสู่จิตใจของหลงเฉิน ยามนี้หลงเฉินได้ข้อมูลของความสามารถและชื่อของความสามารถศักดิ์สิทธิ์นี้ เขาก็ถอนตัวออกจากทะเลจิตสำนึกของเขาและมองไปที่ร่างของตัวเอง

ปัจจุบันเขามีเกล็ดสีแดงโลหิตและเดือยแหลมคมยื่นออกมาจากร่างของเขา พลังงานของเขาเพิ่มขึ้นสิบเท่า ปราณฉีซึ่งเดิมเป็นสีแดงจางๆ ตอนนี้กลายเป็นสีแดงโลหิตอย่างสมบูรณ์

ทุกคนตกตะลึงกับการการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของร่างกายหลงเฉิน และแม้แต่การต่อสู้ของผู้ก่อตั้งหยางและคนอื่นก็ค่อยๆหยุดลง

"การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เหมือนกับคืนก่อนหน้านี้ ความแตกต่างคือจากนี้ไปข้าสามารถควบคุมการเปลี่ยนแปลงนี้เองได้..."

"นี่คือ...[เปลี่ยนร่างจิตวิญญาณมังกร]!"

หลังจากมีความรู้สึกว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด หลงเฉินก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เขารู้ดีว่าทุกคนประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของเขา เกิดความเงียบสงัดโดยสมบูรณ์ในสองลมหายใจก่อนที่จะมีใครบางคนพึมพำ"นี่...น่าจะเป็นทักษะการปลี่ยนร่างของนักรบสัตว์ปีศาจ เมื่อใดกันที่เขากลายเป็นนักรบสัตว์ปีศาจในตำนาน?"

คำห้าคำ 'นักรบสัตว์ปีศาจ' ปรากฏขึ้นทันทีในจิตใจของคนจำนวนมาก พวกเขารู้สึกว่าหลงเฉินมีพลังมากขึ้น ในฝูงชนมีทั้งคนที่มีความสุขและคนที่โศกเศร้า

ไป้จ้านซ่ง ผู้ซึ่งหวาดกลัวเล็กน้อยหน้านี้ก็ยังคงยืนอยู่หน้าหลงเฉิน แต่หลังจากที่ได้เห็นกลิ่นอายโลหิตพร้อมจิตสังหารันน่าสะพรึงกลัว ผิวของเขาได้เปลี่ยนเป็นขาวซีด!

ก่อนที่ทุกคนจะหลุดออกมาจากความตกตะลึงของพวกเขา หลงเฉินได้ตรึงสายตาของเขาไว้ที่ ไป่จ้านซ่ง ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคน เขากลายเป็นเงาสีแดงโลหิตพุ่งไปทางไปจ้านซ่ง!

พรึ่บ!

ตอนที่เขากำลังเคลื่อนไหว ทั้งสองมือของเขาสร้างตราประทับไว้อย่างรวดเร็ว ปรากฏภาพเทพมังกรแดงโลหิตทั้งเก้าที่กำลังเดินหมุนวนอย่างรุนแรงรอบๆมือของเขา พวกมันส่งเสียงคำรามอันน่าหวาดกลัวของมังกรและพลังอันรุนแรงที่สร้างขึ้นจากมือทั้งสองของเขาทำให้คนจำนวนมากรู้สึกว่ามันน่ากลัวและเยือกเย็นเกินไป!

เมื่อหลงเฉินใช้ร่างกายที่แข็งแกร่งและไร้ที่เปรียบในขณะนี้และยังมีปราณฉีที่แปลกประหลาดอย่างมากในการสร้างสร้างตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูง พลังพลุ่งพล่านที่ออกมาจาร่างของเขาทำให้แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 ยังรู้สึกหายใจติดขัด!

"นี่คือการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่ง มันอาจเป็นเรื่องยากแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 ที่จะใช้การเคลื่อนไหวนี้!

"ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 จากตระกูลอื่นในเมืองไป่เห๋อหยางได้กล่าวด้วยความประหลาดใจ

เมื่อผู้นำตระกูลไปเห็นว่าหลงเฉินได้ใช้การเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพอย่างไม่คาดคิด ด้วยความเข้าใจที่ลึกซึ้งของเขา เขารู้ว่าการเคลื่อนไหวนั้นน่ากลัวมาก การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปทันทีและเขาตะโกน: "จ้านเอ๋อร์! หลบการโจมตีเร็วเข้า!"

อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปแล้ว หลังจากที่เห็นหลงเฉินฉับพลันก็มีพลังที่แข็งแกร่ง ไป่จ้านซ่งไม่อาจเชื่อได้ เมื่อเขาพยายามที่จะสังหารหลงเฉินก่อนหน้านี้ การโจมตีของเขาถูกเบนไปอีกทางด้วยแสงสีแดงโลหิต ตอนนี้เขาเห็นได้ชัดว่าแสงนั่นหายไปแล้วทำให้เขามีโอกาสอีกครั้งที่จะสังหารหลงเฉิน ดังนั้นเขาจึงไม่มีความตั้งใจที่จะหลบหลงเฉิน!

"สารเลวบัดซบ พ่อของเจ้าตายด้วยมือของข้า วันนี้เจ้าจะตายอยู่ภายใต้มือของข้าด้วยแน่นอน นี่คือชะตากรรมของพวกเจ้า การต่อสู้ของเจ้าไร้ประโยชน์! ก่อนหน้านี้เก้าวงโคจรวสันต์สีเหลืองไม่ได้สังหารเจ้า ดังนั้นตอนนี้ข้าจะช่วยให้เจ้าได้ลิ้มรสมันอีกครั้ง!"

"ดัชนีกาฬสวรรค์ - เก้าวงโคจรวสันต์สีเหลือง!"

"โอ้ จริงหรือ?"

ครึ่ก! ครึ่ก!

ในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ตราประทับมังกรลึกลับขั้นสูงได้สร้างเสร็จแล้วและพลังอันยิ่งใหญ่ทำให้เกิดกลิ่นอายที่ราวกับถล่มชั้นฟ้าได้ หลงเฉินดูราวกับจะกลายเป็นเทพมังกรแดงโลหิตทั้งเก้า ขณะที่เขากู่ร้องและพุ่งเข้าหาไป่จ้านซ่ง เส้นทางที่เขาได้ก้าวผ่านมา กระเบื้องหินบนพื้นแตกละเอียดและลอยขึ้นไปในอากาศ!

"ท่านพ่อ ต้องคิดว่ามันน่าอับอายมากที่ได้ตกตายภายใต้แผนการณ์ของสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เช่นไป่จ้านซ่ง ดังนั้นท่านจึงไม่ได้บอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามวันนี้ข้าสามารถแก้แค้นให้ท่านได้"

ปั้ง! ตู้มมม!

เก้ามังกรแดงโลหิตได้ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนไปชั่วขณะ เมื่อถึงจุดนี้เก้าวงโคจรวสันต์สีเหลืองของไป่จ้านซ่งได้ถึงตัวหลงเฉินแล้ว ก่อนหน้านี้เก้าวงโคจรวสันต์สีเหลืองสามารถทุบตีหลงเฉินได้ แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับกัน คราวนี้มันแตกออกเป็นชิ้นๆโดยตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูง พลังจากตราแระทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงเมื่อถึงจุดนี้ได้ทุบตีไป่จ้านซ่ง ผู้ซึ่งเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและไม่เชื่อปรากฏบนใบหน้า เสื้อผ้าและของมีค่าทั้งหมดของเขาถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆทันที!

"ซ่งเอ๋อร์!"

"พี่สาม!"

"น้องสาม!"

ผู้เชี่ยวชาญบางคนจากตระกูลไป่ต้องการจะช่วยไป่จ้านซ่ง แต่ในขณะนี้ผู้ก่อตั้งหยางและคนอื่นๆ ก็เยาะเย้ยและขัดขวางสมาชิกตระกูลไป่ที่ต้องการให้ความช่วยเหลือ

อย่างไรก็ตามในขณะที่ตระกูลหยางเห็นว่าหลงเฉินมีพลังมหาศาล พวกเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมากโดยเฉพาะหยางเสวี่ยฉิง ปัจจุบันในหัวใจนางเต็มไปด้วยความกล้าหาญของหลงเฉิน เปลี่ยนร่างจิตวิญญาณมังกรทำให้นางรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่งกับหลงเฉิน!

"ก่อนหน้านี้ข้า ข้าได้ทำผิดมากใช่หรือไม่? ก่อนหน้านี้ข้าเอาแต่คิดสิ่งใดกัน? เพราะสุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นบุตรชายของข้า...... "

หลังจากที่หลงเฉินได้มอบความพ้ายแพ้ให้แกไป่จ้านซ่งผู้ซึ่งอยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 คนกลุ่มเล็กๆที่กำลังเฝ้าดูอยู่ในขณะนี้เงียบกริบด้วยความหวาดกลัว

การสร้างอัจฉริยะร้ายกาจเช่นนี้ พร้อมด้วยความสามารถที่ต่อต้านสวรรค์ดังกล่าว ในอนาคตตระกูลไป่ที่เป็นอันดับหนึ่งและตระกูลหยางที่ตกเป็นรอง ในปีต่อไปสถานการณ์จะกลับกันอย่างสิ้นเชิง!

พวกเขาทั้งหมดจ้องมองร่างสีแดงโลหิตและลอบกลืนน้ำลาย

"นี่..ยังใช่เขาที่เป็นคนนิสัยและสารเลวไร้ประโยชน์ก่อนหน้านี้อยู่หรือไม่?"

ความเหลื่อมล้ำจากเขาในปัจจุบันและเขาก่อนหน้านี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนปากแห้งและลิ้นไหม้เกรียม

เมื่อมาถึงจุดนี้ เรื่องราวบทนี้ดำเนินไปในทิศทางใหม่ทั้งหมด ก่อนหน้านี้เป็นสมาชิกของตระกูลไป่ที่สร้างข้อจำกัดกับตระกูลหยาง แต่ตอนนี้หลงเฉินได้พลิกสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวย ด้วยตารประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงของหลงเฉินได้ทำให้ไป่จ้านซ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส และฝูงชนกำลังคาดการณ์ว่าหลงเฉินจะทำสิ่งใดต่อไป

ด้านตระกูลหยาง เมื่อหยางหยุนเทียนมองร่างสีแดงโลหิตนั้น เขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างเจ็บปวด เขารู้ว่าในชีวิตของเขาเขาจะไม่สามารถแก้แค้นให้กับบุตรชายของเขาได้อีกต่อไป

ปัจจุบันหลงเฉินได้ห่างไกลจากตัวเขา และโบยบินขึ้นสู่ท้องนภาซึ่งมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา หยางหยุนเทียน ที่จะสามารถสัมผัสหลงเฉินได้

สำหรับหยางหลิงฉิง นางมองคนที่คอยปกป้องนาง หยดน้ำตาของนางไหลรินมาตั้งนานแล้ว

ในใจของนาง หลงเฉินในตอนนี้ได้กลายเป็นเทพเจ้าที่มีอำนาจทำได้ทุกอย่าง

"สารเลว ปล่อยบุตรชายของข้าซะ!"

มองไปที่ไป่จ้านซ่งผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกำลังถูกจับอยู่ในมือของหลงเฉิน ผู้นำตระกูลไป่ก็ตกใจอย่างมากและเสียงแหลมของเขาก็ดังขึ้น

เมื่อมองเห็นภาพลักษณ์ที่เจ็บปวดของไป่จ้านซ่ง หลงเฉินหัวเราะเยาะ

"บาปได้รับการอภัยจากสวรรค์ แต่ถ้าเจ้าทำบาป... เจ้าต้องตาย!"

หลังจากนั้นเขามองไปที่ไป่จ้านซ่งที่อยู่ในมือของเขา ยามนี้ไป่จ้านซ่งมีสภาพคล้ายกับไป่ชวี่ฉือในตอนเช้า ผิวของเขาปราศจากสีและเขากระอักโลหิตสีดำออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวากกลัวทั้งสองดวงมองไปทางหลงเฉิน และเมื่อความไม่อยากเชื่อได้กลับกลายเป็นความสิ้นหวัง เขาก็เริ่มอ้อนวอน

"ปะ...โปรดยกโทษให้ข้าด้วย! ข้าขอร้องเจ้า ข้ายังไม่อยากตาย..."

เห็นว่าไป่จ้านซ่งทันใดนั้นก็ไร้กระดูกสันหลัง หลงเฉินมองลงมาที่เขามากขึ้น เขากล่าวอย่างชัดเจนว่า "ถ้าเจ้ารู้ว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น เจ้าคงจะไม่บอกข้าว่าเจ้าเป็นคนสังหารท่านพ่อของข้า แต่ตอนนี้ที่ข้ารู้ความจริงแล้ว แม้ในยามตายข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าได้ตกตายอย่างง่ายดาย!"

เมื่อเขากล่าวใกล้จบแล้วเสียงของหลงเฉินก็ดังขึ้นเรื่อยๆ บรรดาผู้ที่เฝ้ามองอยู่ในปัจจุบันทุกคนได้ยินว่าหลงชิ่งหลานแท้จริงแล้วถูกสังหารโดยไป่จ้านซ่ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมสายตาของหลงเฉินจึงเต็มไปด้วยความเกลียดชังเช่นนี้!

"ถ้าเจ้าต้องการที่จะโทษใครบางคน จงโทษตัวเองที่ไม่ได้สังหารข้าในทันทีและแม้กระทั่งปล่อยให้ข้าค้นพบเกี่ยวกับความจริงที่ทำให้ข้าโกรธมาก! อย่างไรก็ตาม ข้าจะไม่ทำพลาดเช่นเดียวกับเจ้า! "

รูปลักษณ์เยือกเย็นของหลงเฉินที่อยู่ตรงหน้า ไป่จ้านซ่งมีลางสังหรณ์อันเลวร้าย ดวงตาแดงก่ำของหลงเฉินทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เขาเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างโศกเศร้าขณะที่เขารู้สึกราวกับว่าโลหิตภายในร่างกายของเขากลายเป็นคมมีดและกรีดแทงอวัยวะและผิวหนังทุกส่วนของเขา เกล็ดแปลกๆของหลงเฉินได้ซึมซับเข้าไปในร่างกายของเขา!

นี่เป็นครั้งแรกที่หลงเฉินใช้ปราณฉีแปรสภาพโลหิตกับมนุษย์และสิ่งที่เพิ่มเติมคือเป็นมนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่

"ตั้งแต่ที่เจ้าเป็นคนสังหารท่านพ่อของข้า ข้าจะดูแลเจ้าเป็นพิเศษ ไป่จ้านซ่งจงใช้เวลาเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกนี้ซะ! "

ขณะนี้ไป่จ้านซ่งกรีดร้องและวิงวอนต่อเขา ทำให้หัวใจของทุกคนเกิดความรู้สึกหนาวสั่นแล่นลงไปยังกระดูกสันหลังของพวกเขา เมื่อเห็นร่างสีแดงโลหิตและความเยือกเย็นนั่น พวกเขาทุกคนได้ถอยหลังไปหลายก้าว

เมื่อผู้นำตระกูลไป่ได้ยินเสียงบุตรชายของเขากรีดร้องเสียงดัง ดวงตาของผู้นำตระกูลไป่ก็กลายเป็นแดงก่ำและเขาตะโกนด้วยความโกรธ "หยางคังฉง หลีกไปซะ ถ้าเจ้าไม่ปล่อยบุตรชายของข้า ตระกูลหยยางของเจ้าทุกคนต้องตาย!"

การแสดงออกของผู้ก่อตั้งหยางยังคงสงบนิ่งอยู่ ผู้ก่อตั้งหยางยังคงต่อสู้กับเขาและกล่าวว่า "ในทางกลับกัน ข้าต้องการถามเจ้า ข้าเคยสงสัยจริงๆว่าเจ้าสามารถที่จะอยู่อย่างไร้ความปราณีต่อไปได้หลังจากเรื่องราวเหล่านี้หรือไม่? ถ้านี่เป็นไป่จ้านซ่งที่ทุบตีหลงเฉิน ตอนนี้เจ้าจะหยุดการต่อสู้ครั้งนี้หรือไม่? "

ผู้ก่อตั้งหยางได้ตอบด้วยคำถามกลับไป ในหัวใจของเขา เขารู้สึกมีชีวิตชีวามาก ในความเป็นจริงคนที่โศกเศร้าที่สุดคืนนี้คือเขา วันนี้ความฝันของเขาในหลายปีได้แตกเป็นเสี่ยงๆ ถึงแม้เขาจะไม่กล่าวเรื่องนี้ออกมา แต่จริงๆแล้วส่งผลกระทบต่อเขามาก

คืนนี้ เสียงกรีดร้องที่ทะลุทะลวงของไป่จ้านซ่ง ได้ถูกสลักลึกลงไปในใจของทุกคนและในขณะนั้นพวกเขาเห็นว่ามีโลหิตสีแดงจางๆผ่านใต้ผิวหนังของไป่จ้านซ่งและวิ่งเข้าไปในร่างของหลงเฉิน ทุกคนสูดลมหายใจลึกและรู้สึกด้านชาในหัวของพวกเขาและวิธีการของหลงเฉิน ทำให้พวกเขามึนงง!

เส้นโลหิตของไป่จ้านซ่งมีพลังงานปราณฉีอยู่เป็นจำนวนมาก โลหิตของเขาถูกกลั่นโดยปราณฉีแปรสภาพโลหิต มันมีพลังงานมหาศาลมากกว่าหยกจิตวิญญาณหรือแก่นแท้พลังงานสัตว์ปีศาจที่เขากินเข้าไปเสียอีก เมื่อถึงเวลานี้โลหิตของไป่จ้านซ่ง ผู้ซึ่งอยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 ได้ถูกดูดซับโดยหลงเฉินอย่างสิ้นเชิงและพลังงานจำนวนมหาศาลก็เพิ่มขึ้นจากภายในร่างกายของหลงเฉิน หลงเฉินรู้สึกมีความสุขในทันที!

"ถึงเวลาแล้วที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 7 และเข้าสู่เส้นโลหิตมนุษย์!"