DBWG บทที่ 39 : ปีศาจหลงเฉิน
DBWG บทที่ 39 : ปีศาจหลงเฉิน
หลังจากการสู้รบในวันนี้แล้ว ผลลัพธ์ของเหตุการณ์นี้ได้ข้อสรุปโดยสมบูรณ์
ตระกูลไป่ต้องการจะทำลายตระกูลหยาง แต่การปรากฏตัวของหลงเฉินได้พลิกโต๊ะโดยสมบูรณ์ เขาไม่เพียงแต่ทำร้ายความหวังของตระกูลไป่ทั้งสองคน เขายังอนุญาตให้ตระกูลหยางออกมาได้โดยปราศจากอันตรายอย่างสิ้นเชิง ทุกคนที่อยู่ที่นี่ในขณะนี้มองไปที่หลงเฉินด้วยมุมมองที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
มีความเคารพ ความชื่นชมและแม้แต่ความหวาดกลัว
ผู้ก่อตั้งหยางได้รับการต่อต้านจากคนที่เขาเคยยกย่องในฐานะพี่ชายซึ่งเกือบจะทำให้ทั้งตระกูลของเขาต้องตกเป็นเหยื่อ เขาไม่กล่าวสิ่งใดกับผู้นำตระกูลไป่ ใบหน้าของเขาดำคล้ำขณะที่เขาพาตระกูลหยางออกจากตระกูลไป่
หยางเสวี่ยฉิง ผู้ซึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขายังคงสวมชุดแต่งงานสีแดง
หลังจากออกจากห้องโถงหลักแล้ว หลงเฉินเดินไปทางด้านข้างขณะที่หยางเสวี่ยฉิงและหยางหยุนเทียนเดินด้านหน้า หลงเฉินได้ให้ความสนใจกับหยางเสวี่ยฉิงและมองหยางหยุนเทียนผู้ซึ่งทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดในขณะนั้น
ในขณะที่เขาคิดว่าหลงเฉินได้ช่วยกู้สถานการณ์ทั้งหมดของตระกูลหยาง เขายังคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับบุตรชายของเขา
เขาได้เห็นทุกช่วงเวลา ทั้งความสนุก ความโกรธ ความเศร้าและความสุขที่บุตรชายของเขาได้มีประสบการณ์เหล่านี้ในขณะที่เขาเติบโตขึ้น หยางหยุนเทียนเต็มไปด้วยความทรงจำเกี่ยวกับบุตรชายของเขาซึ่งการตายของเขาเกิดจากหลงเฉิน......
"จ้านเอ๋อร์ จ้านเอ๋อร์ เมื่อใดกันที่ข้าจะสามารถแก้แค้นให้เจ้าได้? เขาสามารถสังหารคนที่อยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 7 ได้ ข้าได้สัญญากับท่านพ่อว่าจะไม่แตะเขาก่อนการแข่งขันล่าสัตว์ปีศาจ แต่การแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว..."
"หลังจากคืนนี้ ข้าจะไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาและไม่สามารถสังหารเขาได้ โอกาสที่ข้าจะสามารถแก้แค้นให้เจ้าได้มันน้อยมาก!"
"จ้านเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าข้าควรจะทำอย่างไร? เจ้าเกลียดเขาหรือไม่? ข้าก็เกลียดเขาเช่นกัน แต่วันนี้เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตตระกูลหยางของเรา...... "
พวกเขาอยู่ห่างจากประตูใหญ่ของห้องโถงหลักที่หลงเฉินทำลายเพียงยี่สิบก้าว และในช่วงเวลานั้นหยางหยุนเทียนเต็มไปด้วยความขัดแย้งภายในใจซึ่งไม่มีใครมองเห็นได้
ทุกคนถูกแช่อยู่ในความยินดีที่ได้มีชีวิตรอดจากสถานการณ์อันตราย รวมทั้งหลงเฉิน เขาลืมไปแล้วว่าหยางหยุนเทียนเป็นคนที่ไม่พอใจกับเขา
ในขณะนี้หยางหยุนเทียนคิดถึงทุกฉากที่เกี่ยวข้องกับบุตรชายของเขาและความเกลียดชังในหัวใจของเขาค่อยๆเติบโตขึ้น คิดว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้จัดการหลงเฉินหลังจากคืนนี้ ใบหน้าของหยางหยุนเทียนก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาขบฟันและดวงตาของเขาเผยให้เห็นความรู้สึกอันบ้าคลั่งของเขา
เมื่อยืนห่างจากหลงเฉินเพียงสองก้าว หยางหยุนเทียนหันไปอย่างไม่คาดคิดและเหวี่ยงหมัดดาวตกไปทางหลงเฉิน หลงเฉินสามารถยกแขนของเขาขึ้นมาเพื่อสกัดกั้นการโจมตีระยะใกล้
ตู้ม!
ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ยังคงทำให้โลหิตในกายของเขาปั่นป่วนทันที ทำให้เขาบินลอยไปจากกลุ่มคุ้มกันของตระกูลหยางและตรงไปยังตระกูลไป่!
เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนี้ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกและทำให้ทุกคนจากตระกูลไป่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายในใจของพวกเขา สมาชิกตระกูลหยางทั้งหมดจ้องหยางหยุนเทียนที่ได้เคลื่อนไหว
"พี่สอง! ท่านบ้าไปแล้ว!"
หยางเสวี่ยฉิงเริ่มตกใจทันที อย่างไรก็ตามไม่มีใครสนใจที่จะตำหนิหยางหยุนเทียน ผู้ก่อตั้งหยาง หยางฉิงซวนและหยางเสวี่ยฉิงได้พุ่งไปข้างหน้าตามหลงเฉินไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าแขนของเขาจะขัดขวางการโจมตีของหยางหยุนเทียน แต่หลงเฉินก็ยังคงได้รับบาดเจ็บบางส่วนและด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาให้ลอยกลับไปได้
กลางอากาศ เขาคิดถึงจุดที่จะตกลง น่าจะเป็นกลุ่มสมาชิกตระกูลไป่ที่รอเขาอยู่ที่นั่น!
ปลาขนาดใหญ่เช่นหลงเฉินถูกส่งไปยังตระกูลไป่ ผู้ซึ่งเกลียดหลงเฉินไปจนถึงแก่นโดยเฉพาะไป่จ้านซ่งและไป่จ้านหลง พวกเขาไม่สามารถรอที่จะกลืนกินหลงเฉินเข้าไปได้ ในขณะนี้ได้รับโอกาสที่จะสังหารหลงเฉินได้อย่างง่ายดาย พวกเขาจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?!
หลงเฉินรู้สึกตกใจเนื่องจากสามผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลหยางตามเขามา อย่างไรก็ตามพวกเขาเห็นได้ชัดว่ายังคงช้ากว่า หลงเฉินหันไปรอบๆ และเห็นว่าไป่จ้านซ่งผู้ซึ่งอยู่ใกล้กับเขามากที่สุดก็มีรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและน่าหวาดกลัวอยู่บนใบหน้าของเขา
บนนิ้วมือของเขาพลังงานสีดำหมุนวนและมองไปที่กลิ่นอายอย่างน้อยสิบเท่ามากกว่าไป่ชวี่ฉือ ผู้ใช้ดัชนีกาฬสววรค์ก่อนหน้านี้!
หลงเฉินตกใจ หยางเสวี่ยฉิงและคนที่เหลือกังวลเกี่ยวกับเขาได้กล่าวเตือนเขาจากข้างหลัง หลงเฉินผู้ซึ่งโดนหมัดดาวตกส่งไปกลางอากาศ ทำการเคลื่อนไหวของมือเป็นรูปแบบตราประทับมังกรในทันที
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ
ช่วงเวลาที่ที่ทำให้ทุกคนตกใจที่สุดก็คือตอนนี้หลงเฉินกำลังสร้างรูปแบบตราประทับแตกต่างกันกับที่หลงเฉินเคยแสดงก่อนหน้านี้ เขาใช้มือทั้งสองสร้างตราประทับของตราประทับมังกรไร้สีในอีกรูปแบบ!
หยางเสวี่ยฉิงผู้ซึ่งเห็นว่าไป่จ้านซ่งกำลังจะใช้ดัชนีกาฬสวรรค์ นางรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก เมื่อมีกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่จากตราประทับมังกรไร้สีพลุ่งพล่านออกมาจากมือของหลงเฉิน กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ไร้ที่สิ้นสุดทำให้ทั้งสามคนในตระกูลหยางตกตะลึง
"ตราประทับมังกรสองมือ? นี่เป็นไปได้อย่างไร? แม้ว่าจะเป็นข้า ข้าก็ไม่สามารถควบคุมตราประทับมังกรไร้สีได้อย่างสมบูรณ์!"
ความตกตะลึงเต็มอยู่ในหัวใจของผู้ก่อตั้งหยาง เพราะนี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว
ในอดีตเขาได้รับตราประทับมังกรในสถานที่ลึกลับและเคยใช้ตราประทับมังกรไร้สีมาเป็นเวลาหลายปี แต่เขาไม่เคยคิดว่าตราประทับมังกรไร้สีสามารถใช้ในลักษณะนี้ได้
และหลงเฉินรู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้เกิดจากความมหัศจรรย์ของจี้หยกรูปมังกรลึกลับ ด้วยเหตุนี้หลงเฉินจึงสามารถใช้ทักษะตราประทับมังกรไร้สีได้อย่างรวดเร็ว เขายังสามารถที่จะคิดค้นรูปแบบใหม่และสำเร็จการเรียนรู้รูปแบบสะกดอย่างสมบูรณ์แบบ!
แม้แต่ตอนที่เขาอยู่บนท้องฟ้าความเร็วของเขาก็เร็วมาก เมื่อไป่จ้านซ่งใช้ดัชนีกาฬสวรรค์ - ดัชนีที่หนึ่งจำแลงปีศาจ ความเย็นชาสาดประกายเต็มดวงตาของหลงเฉิน เขาผลักมือของเขาออกและพลังที่ไร้ขีดจำกัดก็พุ่งขึ้นมา แสงสีแดงเลือนรางทันใดนั้นก็กลายเป็นภาพของเทพมังกร แต่คราวนี้มันมีสองแบบที่ทับซ้อนกัน!
และไป่จ้านซ่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 ได้ใช้ดัชนีที่หนึ่งจำแลงปีศาจและปะทะกับเขา สร้างสนามพลังขนาดใหญ่ขึ้นมาทันที
ตู้ม! ปั้ง!
เนื่องจากหลงเฉินอยู่กลางอากาศ เขาจึงถูกผลักกลับไปในทันทีและถูกส่งลอยไปและเขากระแทกเข้ากับกำแพงด้านข้าง กำแพงขนาดใหญ่พังลงมาอย่างไม่คาดคิดจากการกระแทกกัน ทำให้ฝุ่นควันลอยขึ้นไปในอากาศ
ไป่จ้านซ่งได้พุ่งไปข้างหน้าในขณะนั้นและในไม่ช้าเขาก็จะจับหลงเฉินได้!
เมื่อมาถึงจุดนี้ หลงเฉินไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก อย่างไรก็ตาม ไป่จ้านซ่งกำลังไล่ตามเขาอยู่และเขาแข็งแกร่งกว่าหลงเฉิน แต่หลงเฉินไม่ใช่คนที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ง่ายๆ!
อีกด้าน ผู้เชี่ยวชาญสามคนจากตระกูลหยางมาถึง ผู้ก่อตั้งหยาง จับหยางฉิงเสวี่ยไว้และทันทีที่หลงเฉินถูกไล่ตาม ในขณะที่หยางเสวี่ยฉิงผู้ที่เป็นห่วงหลงเฉิน วิ่งตามพวกเขาด้วยความเร็วที่มากกว่าผู้ก่อตั้งหยาง!
ผู้ก่อตั้งหยางไม่สามารถที่จะหยุดนางเพื่อให้เขาสามารถไล่ตามและโจมตีได้! จากอีกด้าน ผู้นำตระกูลไป่ออกจากกำแพงที่พังทลายไปยังห้องโถงหลัก ทันใดนั้นพวกเขาก็หยุดและเผชิญหน้ากับผู้ก่อตั้งหยาง และหยางเสวี่ยฉิง เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง
หยางฉิงซวนอยู่ข้างหลังและปกป้องสมาชิกในตระกูลคนอื่นๆ แต่ตระกูลไป่ยังมีไป่จ้านหลง ผู้ซึ่งอยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8
ตระกูลหยางขาดผู้เชี่ยวชาญขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 ดังนั้นในขณะนั้นหลงเฉินต้องเผชิญกับไป่จ้านซ่งโดยตรง
พาคนอื่นไปพร้อมๆกัน หยางฉิงซวนมองไปยังไป่จ้านหลงและหันไปทางด้านนอกของห้องโถงหลัก สำหรับไป่จ้านหลงเขาก็นำผู้เชี่ยวชาญทางฝั่งตระกูลไป่ด้วยการเคลื่อนไหวและขัดขวางการเคลื่อนไหวของหยางฉิงซวน ตราบเท่าที่หยางฉิงซวนไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างหลงเฉินและไป่จ้านซ่งนั่นก็เพียงพอแล้ว!
เป้าหมายของตระกูลไป่คราวนี้อยู่ที่หลงเฉินเท่านั้น
ผลการกระทำของหลงเฉินในวันนี้เป็นการข่มขู่อยู่เหนือพวกเขามากเกินไป พลังของหลงเฉินเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน ตระกูลไป่จึงรู้อย่างชัดเจนว่ามันน่ากลัวมากขนาดไหนถ้าหลงเฉินไม่ตายตอนนี้ หลังจากสองถึงสามปีคนที่จะเผชิญกับความตายก็คงจะเป็นสมาชิกจากตระกูลไป่
ดังนั้นภัยคุกคามจากหลงเฉินจึงเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่และพวกเขาวิตกกับความเป็นอัจฉริยะของศัตรูคนนี้อย่างแท้จริง จึงต้องกำจัดเขาอย่างสิ้นเชิง เมื่อนั้นพวกเขาจึงจะมีวันที่เงียบสงบ!
สมาชิกในตระกูลไป่มีการประสานงานกันเป็นอย่างดี ผู้นำตระกูลไป่ขัดขวางผู้ก่อตั้งหยาง; ไป่จ้านเฟิงขัดขวางหยางเสวี่ยฉิง และไป่จ้านหลงขัดขวางหยางฉิงซวน นี่เป็นเวลาที่ไป่จ้านซ่งจะสังหารหลงเฉิน
ตระกูลหยางและตระกูลไป่ ได้เคลื่อนไหวต่อสู้อยู่ภายนอกในเวลานี้ สำหรับใครบางคนเช่นหยางหลิงฉิงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะมีส่วนร่วม นางทำได้แค่รออย่างอดทนเท่านั้น
เมื่อเกิดเหตุการณ์อันยิ่งใหญ่ในคืนวันแต่งงาน ตระกูลทั้งสองได้ขัดแย้งกัน ทำให้แขกทุกคนที่ไม่เมาจนเกินไป รีบมาที่บริเวณนี้ เมื่อได้เห็นฉากดังกล่าว พวกเขาต่างก็มีคำว่าไม่เชื่อเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของพวกเขาและพวกเขาทั้งหมดได้กล่าวถึงสถานการณ์อย่างกระตือรือร้น
"นี่ ... สถานการณ์นี้คืออะไร? ตระกูลไป่และหยางไม่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกันหรือ? ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้? มันดูราวกับว่าพวกเขากำลังเป็นศัตรูกัน! "
"ผู้นำตระกูลไป่ต้องเผชิญกับผู้ก่อตั้งหยาง นั่นคือ….หยางเสวี่ยฉิง และไป่จ้านเฟิง นั่นคือไป่จ้านซ่ง ใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขา? "
"นั่นไม่ใช่บุตรชายที่กำลังมีชื่อเสียงของท่านหญิงสามแห่งตระกูลหยางหรอกหรือ? เขาแท้จริงแล้วกล้าที่จะต่อสู้กับไป่จ้านซ่ง? นี่เป็นไปได้อย่างไร? "
[TL: ท่านหญิงสามหมายถึงหยางเสวี่ยฉิง]
“สวรรค์! โลกนี้เกิดสิ่งใดขึ้น? "
"ดูสิ! ผู้นำตระกูลไป่และไป่จ้านเฟิงดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขัดขวางฝ่ายตรงข้าม ดูเหมือนว่าคนที่พวกเขาต้องการจะสังหารคือบุตรชายของท่านหญิงสาม แต่ทำไมพวกเขาถึงต้องการสังหารเขา? ข้าได้ยินมาว่าบุตรชายของไป่จ้านซ่งถูกตอนโดยเขา เป็นความจริงหรือ? "
"เพียงเพราะเรื่องนี้ทั้งสองตระกูลจึงต้องต่อสู้กัน?"
"ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คนผู้นี้จะต้องตายอย่างแน่นอน"
สมาชิกในตระกูลหยางทุกคนต่างกังวลกับสถานการณ์นี้อย่างฉับพลันและพวกเขาก็โกรธหยางหยุนเทียน สถานการณ์ปัจจุบันนี้เกิดขึ้นจากหยางหยุนเทียนเพียงผู้เดียว
บุตรสาวของหยางหยุนเทียน หยางหลิงฉิง นางมองอย่างไม่อยากเชื่อบิดาของนางและกล่าวว่า "ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าเขาทำให้พี่ชายจ้านตกตาย แต่เขาไม่ได้ทำโดยเจตนา วันนี้เขาช่วยทุกคนทั้งตระกูลหยาง ท่านทำเช่นนี้ได้อย่างไร? "
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของบุตรสาวและสายตาที่จ้องมองมาอย่างขุ่นเคืองของสมาชิกตระกูลหยาง หยางหยุนเทียนผู้ซึ่งรู้สึกละอายใจและไม่สามารถแสดงใบหน้าของเขาได้ เพียงหันกลับไปในขณะที่เขาไม่กล้าหันกลับมามองทุกคน ทันใดนั้นทุกคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจในขณะที่หยางหยุนเทียนหันไปทางอื่น
"นั่นตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงใช่หรือไม่??"
"เป็นไปได้อย่างไร? เด็กน้อยคนนี้ควรอยู่ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 6 เขาสามารถใช้ตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงได้อย่างไร? "
"อะไรนะ?!"
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกังวลเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างผู้นำตระกูลไป่และไป่จ้านเฟิงกับผู้ก่อตั้งหยางและหยางเสวี่ยฉิง พวกเขาก็ประหลาดใจเมื่อมองหลงเฉินในขณะนี้
การใช้ตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงจะสามารถใช้ได้ในขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 8 เมื่อเขาอยู่เพียงขอบเขตชีพจรมังกรขั้นที่ 6 หลงเฉินก็มีพลังเหนือกว่า!
เมื่อเห็นตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูง สมาชิกของตระกูลไป่ตระหนักว่าคืนนี้หากพวกเขาไม่ได้สังหารปีศาจหลงเฉินผู้นี้ พวกเขาจะถูกทำลายโดยตระกูลหยางในอนาคต!
"ปีศาจน้อยเช่นเขาที่มีพลังขนาดนี้ได้ ถ้าข้ามาจากตระกูลไป่ ข้าก็จะให้คำมั่นว่าจะกำจัดการดำรงอยู่ของเขา!"
"อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าตระกูลไป่และหยางมีความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหรอกหรือ? อาจเป็นเพราะตำแหน่งเจ้าเมือง? "
"มันน่าจะเป็นเช่นนั้น"
เมื่อหลงเฉินใช้ตราประทับมังกรลึกล้ำขั้นสูงอย่างไม่คาดคิด ดวงตาของไป่จ้านซ่งเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
พรสวรรค์ที่รุ่นเยาว์คนนี้ได้แสดงให้เห็นต่อหน้าได้ทำให้เขาถึงขั้นที่ดวงตาของเขาแดงก่ำและน่าหวาดกลัวราวกับกำลังมองเห็นหลงชิ่งหลานตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ หัวใจของไป่จ้านซ่งยามนี้เต็มไปด้วยรูพรุนพร้อมกับรอยแผลเก่าแต่อดีต และในเวลาเดียวกันมันก็ยิ่งเพิ่มจิตสังหารของเขาด้วย!
“สารเลว! เจ้าต้องตายอย่างแน่นอน! "
"ดัชนีกาฬสวรรค์! เก้าวงโคจรวสันต์สีเหลือง! "
------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น